سرطان مقعد

به طور کلی سرطان مقعد نادر است اما به دلیل مخاطراتی که تشخیص دیرهنگام آن در زندگی فرد ایجاد خواهد کرد بسیار مهم است. شیوع سرطان مقعد در زنان تقریباً دو برابر مردان است. علت قطعی سرطان مقعد نامشخص است، اما یکی از مهم‌ترین عوامل خطر سرطان مقعد مربوط به یکی از انواع ویروس زگیل است که جزء بیماری‌های منتقله از راه جنسی محسوب می‌شود. ابتلا به فیستول مزمن، سابقه پرتودرمانی بر روی پوست مقعد و لنفوگرانولوما ونروم نیز از دیگر عوامل تهدید کننده است.
بر خلاف سرطان راست‌روده که بیشتر از نوع آدنوکارسینوماست، شایع‌ترین نوع سرطان مقعدی را کارسینوم سلول سنگفرشی تشکیل می‌دهد. البته احتمال گسترش سرطان مقعد در سلول‌های پوست اطراف آن نیز وجود دارد.
خونریزی حین اجابت مزاج، درد و گاهی خارش اطراف مقعد از نشانه‌های بارز این بیماری مهلک است. حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا به سرطان مقعد هیچ نشانه‌ای ندارند که در این افراد، سرطان تنها در طول یک معاینه معمولی کشف می‌شود.
برای تشخیص سرطان مقعد، پزشک ابتدا پوست اطراف مقعد و هر گونه تغییر ظاهری آن را بررسی می‌کند. سپس با یک دست دستکش پوشیده داخل مقعد و قسمت پایینی رکتوم را از نظر وجود هر برجستگی یا مسئله‌ی غیر عادی کنترل می‌کند. برای بررسی بیشتر از وسیله‌ای به نام آنوسکوپ کمک می‌گیرد تا قسمت پایینی رکتوم را ببیند.

نمونه‌برداری از بافت و‌ بیوپسی به منظور بررسی بیشتر و تشخیص قطعی آن انجام می‌شود. درمان آن ممکن است فقط جراحی، ترکیبی از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی و جراحی باشد. در اغلب موارد جراحی به تنهایی درمان رضایت بخشی است،

درمان‌های ترکیبی نیز اثربخشی فراوانی دارد و می‌تواند بقای بیش از ۷۰ درصد موارد را تا پنج سال تضمین کند. درمان این بیماران همیشه نیاز به پیگیری دارد تا در صورت عود یا متاستاز پزشکان بتوانند به سرعت وارد عمل شوند.